මෙවර තේමාව වන්නේ සාන්ද්රණය සහ කාර්යයන් ය.
ඔබට අවධානය යොමු කිරීමට උපකාරී වන කාර්යයන් මොනවාද?
සාන්ද්රණය සම්බන්ධයෙන් පූර්වාවශ්‍යතාවක් වශයෙන් ඔබ දැනගත යුතු දේ පිළිබඳව මම පහත ලිපිය ලියා ඇති බැවින් කරුණාකර එය යොමු කරන්න.
ඔබේ සාන්ද්රණය සිව් ගුණයකින් වැඩි දියුණු කරන්නේ කෙසේද?
මෘගයාගේ සහ පුහුණුකරුගේ රූපකය නැවත භාවිතා කිරීමට මම කැමතියි.
ඉහත ලිපියේ පැහැදිලි කිරීම අපි අනුගමනය කරන්නේ නම්, මෘගයා “ආවේගය” හෝ “ලිම්බික් පද්ධතිය” ට අනුරූප වන අතර පුහුණුකරු “හේතුව” සහ “ප්‍රෙෆ්‍රොන්ටල් බාහිකය” වලට අනුරූප වේ.
ආරම්භ කිරීමට, ඕනෑම ඉලක්කයක් සපුරා ගැනීමේදී සලකා බැලිය යුතු වැදගත් කරුණු දෙකක් තිබේ.
- ප්‍රයෝජනවත් වන “විපාක හංච” ගණන වැඩි කරන්න.
- නිෂ්ඵල “විපාක හංච” ගණන වැඩි කරන්න.
වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, ඔබ තැබූ ඉලක්කය සපුරා ගැනීමට උපකාරී නොවන ත්‍යාග වලින් ඔබට හැකි තාක් දුරට keepත් වන අතර ඔබේ ඉලක්කයට සමීප වන ත්‍යාග පමණක් ඇතුළත් කරන්න.
එය පැහැදිලිව පෙනුනත් සාර්‍ථකත්වයේ මාවත නම් මේ කරුණු දෙක අවංකව කිරීම ය.
මෙම ලිපියෙන් අපි ප්‍රයෝජනවත් “විපාක දෙන” සංඛ්‍යාව වැඩි කිරීමේ ක්‍රම ගැන සොයා බලමු.
ප්‍රමාද වීමේ මනෝ විද්‍යාව පිළිබඳ පර්යේෂණ සඳහා ප්‍රසිද්ධ කාල්ටන් විශ්ව විද්‍යාලයේ තිමෝති පිචෙල් 2000 දී සිසුන් සමඟ අධ්‍යයන කිහිපයක් සිදු කළ අතර අවධානය යොමු කිරීමේ ගැටලු ඇති පුද්ගලයින්ට පොදු වන ප්‍රධාන සාධක දෙකක් හඳුනා ගත්තේය.
Allan K. Blunt and Timothy A. Pychyl (2000) Task Aversiveness and Procrastination: A Multi-Dimensional Approach to Task Aversiveness Across Stages of Personal Projects
- ඵලදායී නොවන කාර්යයන්
- දුෂ්කරතා දෝෂය
පළමුවැන්න, “නිසරු කාර්යයන්” නම්, “මෙම කාර්යයේ අරමුණ කුමක්ද?” නැතහොත් “මෙම රැකියාවෙන් මම කුමක් ලබා ගන්නද?
විපාකය අර්ථවත් යැයි ඔබට දැනෙන්නේ නැත්නම්, එය කිරීමට ඔබට ශක්තියක් නොමැති වීම ස්වාභාවිකය.
එය ස්වයං සාක්‍ෂියක් විය හැකි නමුත් වැඩ කටයුතු එන්න එන්නම සංකීර්ණ වෙමින් පවතින සමාජයක අර්ථවත් හැඟීමකින් වැඩ කිරීමට හැකි වන්නේ සුළුතරයකට ය.
එක් විශාල සමීක්‍ෂණයක දී, තම සේවයට ප්‍රතිලාභ ලැබිය හැකි බව සොයා ගත්තේ සියලුම සේවකයින්ගෙන් 31% ක් පමණි.
පැහැදිලි අරමුණක් නැති රැස්වීම්, නිශ්චිත ව්‍යාපෘති වලට සම්බන්ධ නොවන තීරණ සහ පැහැදිලි තේරුමක් නැති ලිපි ලේඛන වැනි කර්තව්‍යයන්ට නිරන්තරයෙන් මුහුණ පෑමට සිදු වුවහොත් ඕනෑම කෙනෙකුට අභිප්‍රේරණය අහිමි වීම ස්වාභාවිකය.
මෙය හුරුපුරුදු යැයි පෙනේ නම්, ඔබ එය නියත වශයෙන්ම නිවැරදි කළ යුතුය.
දෙවැන්න, “දුෂ්කරතා දෝෂය” නම් කාර්යයේ ඇති දුෂ්කරතාවය ඔබේ හැකියාවට සුදුසු ද යන ප්‍රශ්නය මතු කරයි.
ඔබ සෑම අදියරක්ම සම්පූර්ණ කරන විට ක්‍රීඩාව වඩාත් සිත්ගන්නා සුළු වන තරමට එය ටිකෙන් ටික අමාරු වේ.
හදිසියේම පෙනුනහොත් ඔබට ලොක් මට්ටමේ සතුරෙකු සමඟ තරඟ කළ නොහැකි අතර, අනෙක් අතට, පෙනෙන එකම දෙය වන ආර්පීජී සෙල්ලම් කිරීමට ඔබට අවශ්‍ය නැත.
භාරදිය යුතු කාර්‍යය මධ්‍යස්ථ මට්ටමක දුෂ්කරතාවයකට පත් නොකළහොත් මෘගයා තවමත් චලනය නොවේ.
මේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රයෝජනවත් සඳහනක් නම් කොලොම්බියා විශ්ව විද්‍යාලය විසින් 2016 අධ්‍යයනය කිරීමකි.
පර්යේෂකයන් සහභාගිවන්නන්ට ස්පා Spanish් words වචන මතක තබා ගන්නා ලෙස උපදෙස් දුන් අතර පසුව ප්‍රශ්න වල දුෂ්කරතාවය රටා තුනකට බෙදා ගත්හ.
Judy Xu and Janet Metcalfe (2016) Studying in the Region of Proximal Learning Reduces Mind Wandering
- සතුටු කිරීමට අමාරුයි
- මම හිතන්නේ මට එය තේරුම් ගත හැකියි.
- සරල
අපි අධ්‍යයනයේදී ඔවුන්ගේ සාන්ද්‍රණ මට්ටම තවදුරටත් මැන බැලූ අතර, ප්‍රතිඵල වලින් පෙනී ගියේ “විසඳීමට සමත්” යැයි වචන ඉගෙන ගත් කණ්ඩායම ඉහළම සාන්ද්‍රණයක් පෙන්නුම් කළ බවයි.
“අමාරු” වචන ඉගෙන ගත් කණ්ඩායම දෙවන ස්ථානයට පත් වූ අතර, “පහසු” වචන ඉගෙන ගත් කණ්ඩායමට අවම සාන්ද්‍රණයක් තිබුණි.
පැහැදිලිවම, කාර්යයේ දුෂ්කරතාවය වැඩි වූ විට හෝ අඩු වූ විට අවධානය යොමු කිරීමේ හැකියාව අපට අහිමි වේ.
මෙය “සමීපතම සමීපතම කලාපය” ලෙස හැඳින්වෙන සංසිද්ධියක් වන අතර කාර්යයේ ඇති දුෂ්කරතාවය අනුව බොහෝ දෙනෙකුට අවධානය යොමු කිරීමේ හැකියාව වෙනස් වේ.
කාර්යයේ දුෂ්කරතාවය “තරමක් අසීරු” වූ විට හොඳම සාන්ද්රණය සාක්ෂාත් කරගනු ඇත.
ඔබේ හොඳම සාන්ද්රණය පවත්වා ගැනීම සඳහා ඔබ දුෂ්කරතාවයේ මට්ටම මෙම මිහිරි ස්ථානය තුළ තබා ගත යුතුය.
වැරදි දුෂ්කර මට්ටමක කර්තව්‍යයක් හමු වූ විට, මෘගයා පහත පරිදි ප්‍රතික්‍රියා කරයි.
| එය ඉතා අපහසු නම් | මම හිතන්නේ නැහැ මගේ උත්සාහයට ප්‍රතිලාභ ලැබෙයි කියලා, ඒ නිසා මම එය අත්හරින්නම්. |
| එය ඉතා පහසු නම් | අපට ඕනෑම දිනක අපේ ත්‍යාගය ලැබෙනු ඇතැයි මට විශ්වාසයි, එබැවින් එයට ඉඩ දෙන්න. |
කෙසේ හෝ එම මෘගයා බලයෙන් පහත් කරන අතර එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස එහි සංකේන්ද්‍රණය වීමේ හැකියාව අඩු වේ.
පර්යේෂණ කණ්ඩායම පහත සඳහන් දේ පැවසුවා
සිසුන්ට අවධානය යොමු කිරීමට නොහැකි වීම හැකියාවක් නොමැතිකම නිසා නොවේ. දුෂ්කරතා මට්ටම වැරදි ලෙස සකස් කිරීම පමණක් කාරණයකි.
අපි අනෙක් පැත්ත දෙස බැලුවහොත්, “සාන්ද්රණය නැති වීම” තුළින් පෙන්නුම් කරන්නේ කාර්යයේ දුෂ්කරතාවය ප්‍රශස්ත නොවන බවයි.
